یه زمانی که صفحه تقویم زیاد هم از اون دور نیست بردخون اتوبوس داشت و مردم برای جابجایی تو شهر از ایستگاه اتوبوس استفاده میکردن... درست شنیدین بردخون اتوبوس داشته (کاش تا وقت داشتیم ازش عکس یادگاری میگرفتیم بلاخره از عکس یادگاری با مسئولین که خاطره اش زیباتره مگه نه؟)
بزرگتر شدیم گفتن شهرداری بدهکار شده، راننده اتوبوس بیمار شده، مردم هم مایه دار دیگه کسی از اتوبوس استفاده نمیکنه!!
چند روزی نگذشت با مجوز شورا اتوبوس شهرداری به مزایده رفت و با مهریه ناچیزی گفتن فرستادیمش خونه بخت!!
کمی جلوتر اومدیم مینی بوسی که در خط بردخون دیر سرویس میداد خبردار شدیم به آنفلوانزا بدخیم مبتلا شده و عاقبت بهتری جز ته پارکینگ شهرداری و از کارافتادگی در انتظارش نیست ...!
و اما تیر خلاص به امور حمل و نقل عمومی بردخون آنجایی زده شد که از سال گذشته با شروع فصل کشاورزی که تردد کارگران به مزارع افزایش پیدا کرد کم کم شاهد غیبت سرویس مینی بوس حاج محمدعلی به بوشهر شدیم طبیعتا می بایست پس از پایان فصل کشاورزی شاهد بازگشت حاج محمدعلی به خط بردخون_بوشهر وبالعکس میشدیم ولی علت که جویا شدیم گفتند بخواطر نبود مسافر و کساد شدن بازار ترمینال، سرویس خط بردخون_بوشهر از سال ١٣٩٧ به ایستگاه عدم رسیده و حالا حالاها خبری از بازگشت بنز ایرانخودرو به خط نبود!
(تصویری از دکور جدید اتاق شهردار بردخون - بهار 1398)
به هر حال علت دودی که داره از کاپوت حمل و نقل عمومی بردخون بلند میشه باید اینها باشه:
- وجود لابی و باند قوی رانندگان سرویس آزاد این خطوط در شهرداری که این علت بعید به نظر میرسد.
- افزایش سطح رفاه عمومی و رشد اقتصادی کم سابقه که مردم از وسایل حمل نقل عمومی بی نیاز کرده؛ این علت هم بیشتر به جُک شبیه
- هزینه زیاد راه اندازی و بیمه یک مینی بوس برای سرویس های برون شهری (که معمولا با تامین کرایه 3 یا 4 نفر، این رانندگان حاضر به همکاری و فعالیت هستند)؛ این مورد جزو بهانه های متن سخنرانی شهردار هست!
- عدم اولویت حل مشکل حمل و نقل عمومی نسبت به تغییر دکوراسیون اتاق شهردار!
شما علت این مشکل را کدام گزینه میدانید؟
پ.ن: هیأت سکولار نداریم!
